is een type grafmonument dat dateert uit de 14de eeuw, toen pest en oorlogen de bevolking decimeerden. De mode werd voorafgegaan door het Verhaal van de Drie Doden en de Drie Levenden, een zeer populair verhaal. De boodschap is duidelijk: ons leven is slechts ijdelheid. Claude Bouton was kamerheer van keizer Karel V. Ook zijn vrouw, Jacqueline de Lannoy, wordt voorgesteld in een skeletachtige toestand, maar met lange, golvende haren die de scheiding tussen leven en dood benadrukken. Het motto ‘Souvenir tue’ (‘Herinnering doodt’) staat boven hun hoofden, samen met de wapenschilden van de twee families. Leur maison était située sur la place du Hun huis stond op de Zavelplaats. Bouton was ook dichter, een passie die hij deelde met Margareta van Oostenrijk, de tante van Keizer Karel. Toen zijn vrouw stierf, liet hij in de Zavelkerk een grafkapel oprichten. Van de kapel en het zwartmarmeren monument is alleen deze steen die in de muur is gemetseld nog over. De man liet zijn eigen verzen op hun graf schrijven: «Regardez cy nos figures er semblance, O curieux tout plains d’outrecuidance, Bien cler miroir avez presentement. Helas que vaut grant orgueil et bombance, riches habits, maisons et grant finance. Tout faut laissez et prendre finement, mais quoy si bref que tout le plus souvent On n’a pas de bien souffisamment Recourre à Dieu par bonne repentance. Ce temps qu’avez pour vivre amendement, Et tous vos faits, vis ditz et pensement Seront pesez à moult juste Balance.»